Vraag
Hoe vraag je justitiële informatie op van in het buitenland woonachtige personen?
Antwoord
Reeds langer is het mogelijk om strafrechtelijke informatie binnen de Europese Unie uit te wisselen. Hiervan werd slechts beperkt gebruik gemaakt vanwege allerlei problemen, zoals te late ontvangst of onbekendheid met de taal. Door de toenemende mobiliteit, waardoor criminelen eenvoudig aan hun justitieel verleden kunnen ontsnappen, werd de noodzaak tot verbetering steeds groter.
Met name de zaak Michel Fourniret (2004, ontvoering/verkrachting/moord) was voor de Europese Commissie aanleiding om actie te ondernemen. Naast het Verdrag van Prüm (27 mei 2005, ofwel: Schengen III) werd als ‘noodmaatregel’ (Kaderbesluit 2005/876/BJZ) de onderlinge uitwisseling van gegevens uit het strafregister verplicht aan de EU-lidstaten opgelegd.
Per EU-lidstaat één Centrale Autoriteit
Per EU-lidstaat is een ‘Centrale Autoriteit’ aangewezen, die:
– verantwoordelijk is voor het verzenden van strafvonnissen naar en het beantwoorden van informatieverzoeken van de Centrale Autoriteiten van de andere lidstaten
– binnen de eigen lidstaat als intermediair optreedt voor de uitwisseling van strafrechtelijke gegevens naar de aanleverende en/of bevragende organisaties en autoriteiten.
In de meeste lidstaten is de beheerorganisatie van het nationale strafregister als Centrale Autoriteit aangegeven zodoende vervult in Nederland de Justitiële Informatiedienst deze rol.
Nog niet in alle gevallen worden met alle lidstaten strafrechtelijke gegevens uitgewisseld. Nederland wisselt op dit moment met 17 andere lidstaten strafrechtelijke gegevens uit.